Soms lijkt het zo simpel. Even de was ophangen, een kop koffie pakken of snel iets afgeven bij een collega. Maar voor wie leeft met orthostatische tremor (OT), kunnen juist dit soort alledaagse handelingen onverwacht veel inspanning kosten. Niet vanwege wat je doet – maar omdat je ervoor moet blijven staan.
Lichaam in actie of in balans?
Veel taken thuis of op het werk vragen een korte inspanning zonder steun: tandenpoetsen, koken, wachten bij het koffieapparaat, praten met iemand in de gang. Juist in die momenten sta je stil. En precies dan komt OT op: een trillend, wiebelig gevoel in je benen. Instabiliteit, spanning in je lijf. Soms nauwelijks zichtbaar – maar onmiskenbaar voelbaar.
Geen luiheid, geen stress – gewoon OT
Op het oog doe je iets kleins. Voor de buitenwereld ben je in beweging. Maar jij weet: als ik nu nog een halve minuut moet blijven staan, verlies ik mijn evenwicht. Dat maakt ‘even iets doen’ soms zwaar, of zelfs onmogelijk. En dat roept onbegrip op. Niet omdat mensen het niet willen snappen – maar omdat ze het niet zien.
“Maar je zat net nog gewoon!”
Veel mensen met OT herkennen die verwarring. De momenten waarop je rust neemt, lijken niet te passen bij wat je daarvoor deed. Want hoe leg je uit dat je iets met gemak doet, maar daarna even moet zitten? Of dat staan moeilijker is dan lopen? OT volgt geen logica die zichtbaar is voor anderen. Dat maakt uitleg lastig – en belangrijk.
Herkenning als sleutel
Bij OT in Balans maken we ruimte voor die uitleg. Herkenbaar, zonder medische overdaad. Want het is geen kwestie van aanstellen, maar van begrijpen wat OT doet in het dagelijks leven. En waarom dat niet altijd te zien is, maar wel impact heeft.
Dus als je weer eens twijfelt of je gek bent dat ‘even iets doen’ al te veel is: je bent niet alleen. Soms is juist stilstaan de grootste inspanning van de dag.
Lees ook: Als je niets ziet, betekent dat niet dat het er niet is – over hoe orthostatische tremor vaak onzichtbaar is voor anderen, maar voelbaar aanwezig voor jezelf.