Wat is OT
Orthostatische tremor (OT) is een zeldzame neurologische aandoening die zich vooral uit bij stilstaan. Door een snelle spiertrilling in de benen ontstaat instabiliteit – vaak niet zichtbaar, maar wél voelbaar.
OT wordt nog vaak gemist of verkeerd begrepen. Misschien heb je net de diagnose gekregen, herken je bepaalde klachten, of wil je meer weten omdat iemand in je omgeving ermee te maken heeft.
Op deze pagina van OT in Balans lees je wat OT precies is, hoe de diagnose wordt gesteld en waarom een goede meting zo belangrijk is. Heldere uitleg, gebaseerd op medische kennis en praktijkervaring – voor iedereen die de feiten scherp wil hebben, zonder omwegen.
Medische basis
Wat is orthostatische tremor precies? Welke symptomen horen erbij? Hoe wordt de diagnose gesteld en waarom wordt OT vaak gemist of verward met andere aandoeningen zoals POTS of hypotensie?
Deze pagina geeft de medische basis – helder, actueel en zonder overdreven claims.
Behandeling & wetenschap
Welke behandelingen worden op dit moment gebruikt? Wat weten we al, en wat is nog in onderzoek?
Deze pagina bundelt actuele informatie over medicatie, therapieën, experimentele opties en wat de wetenschap tot nu toe heeft ontdekt.We bieden een scala aan gespecialiseerde diensten die zijn afgestemd op jouw individuele behoeften.
Deze pagina bundelt actuele inzichten – zorgvuldig geselecteerd, zonder medisch advies te geven.
"Orthostatische tremor: zeldzaam, vaak onzichtbaar, maar elke dag voelbaar."
Geschiedenis van orthostatische tremor
Orthostatische tremor (OT) werd voor het eerst beschreven in 1977 door neuroloog Dr. Heilman. Pas in de jaren negentig ontstond er meer herkenning van het specifieke trillingspatroon bij stilstaan: een snelle, fijne spiertrilling, meestal in de benen, vaak niet zichtbaar met het blote oog.
OT wordt nog altijd weinig herkend, mede door de zeldzaamheid en het atypische verloop van klachten. In Nederland is het Amsterdam UMC het aangewezen expertisecentrum. Zij werken actief mee aan wetenschappelijke studies en erkenning van OT als zelfstandige neurologische aandoening.
In de afgelopen 10 jaar is het bewustzijn gegroeid, mede dankzij betere meetapparatuur, meer publicaties en ervaringsverhalen van patiënten zelf.
